Zmiany przepisów dotyczące zwolnień lekarskich 2022.

Początek roku 2022 przyniesie istotne zmiany w zasiłkach chorobowych. Zmiany są związane z nowelizacją przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych, w tym ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (ustawa z dnia 24 czerwca 2021 roku o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i niektórych innych ustaw), której część przepisów obowiązuje już od 18 września 2021 roku. 

Zasiłek chorobowy za czas pobytu w szpitalu 80%

Zasiłek chorobowy za czas pobytu w szpitalu będzie wyliczany na korzystniejszych zasadach.

Obecnie zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu jest niższy od standardowej stawki procentowej i wynosi, co do zasady 70 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Od nowego roku miesięczny zasiłek chorobowy będzie przysługiwał w wysokości 80 proc. bez względu na to, czy dotyczy osoby hospitalizowanej, czy przebywającej w domu.

Zmiana sposobu liczenia okresów zasiłkowych.

Szczególnie istotna zmiana dotyczy sposobu liczenia okresów zasiłkowych i prawa do zasiłku chorobowego. Od 1 stycznia 2022 roku jednym okresem zasiłkowym objęte będą wszystkie okresy niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy nimi nie będzie dłuższa niż 60 dni. Istotne jest to, że nie będzie miało żadnego znaczenia, czy kolejna niezdolność spowodowana jest tą samą chorobą, czy też inną niż poprzednia.

Z całą pewnością ta zmiana skróci w niektórych przypadkach i to znacząco okres pobierania zasiłku chorobowego.

Obecne zasady liczenia okresów zasiłkowych

Zgodnie z ogólną zasadą, która nie ulegnie zmianie, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu m.in. choroby, ale nie dłużej niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Obecnie do jednego okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni. Oznacza to, że jako jeden okres zasiłkowy traktowany jest:

• okres niezdolności do pracy (maksymalnie 182 lub 270 dni) bez względu na rodzaj choroby;
• przerwa w niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą nie przekroczyła 60 dni.

Natomiast, jeżeli kolejna niezdolność do pracy została spowodowana inną chorobą niż poprzednia, wystarczył jeden dzień przerwy pomiędzy niezdolnościami, aby otworzył się nowy okres zasiłkowy. Nowelizacja przepisów zmieni tą regułę.

Nowy sposób liczenia okresów zasiłkowych od 1 stycznia 2022 roku

Od 1 stycznia 2022 roku nie będzie już miało znaczenia, czy kolejna niezdolność spowodowana jest tą samą, czy inną choroba. Dla ustalenia okresu zasiłkowego istotne będzie jedynie, aby przerwa pomiędzy niezdolnościami nie była dłuższa niż 60 dni. Jeżeli więc pracownik po przerwie zachoruje na inną chorobę niż poprzednio (w ciągu 60 dni od zakończenia poprzedniej), okres niezdolności po przerwie zostanie zaliczony do tego samego okresu zasiłkowego (nie dojdzie do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, tak jak jest obecnie).

Konsekwencją tych zmian będzie skrócenie pobierania przez ubezpieczonych zasiłku chorobowego.

Ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady dla kobiet w ciąży. Do okresu zasiłkowego przyszłej mamy nie będą wliczane okresy niezdolności do pracy przypadające przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży. W takim przypadku dojdzie do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, który może wynosić maksymalnie 270 dni.

Skrócenie prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia

Od nowego roku zmieni się również okres pobierania zasiłku chorobowego po zakończeniu zatrudnienia (po ustaniu ubezpieczenia). Obecnie okres zasiłkowy wynoszący 182 dni ma zastosowanie zarówno w trakcie trwania ubezpieczenia, jak i po jego ustaniu.  Po zmianie okres pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia zostanie skrócony maksymalnie do 91 dni (a nie jak obecnie przez 182 dni).

Powyższa zasada nie będzie miała zastosowania do niezdolności powstałej wskutek:

1. poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów oraz
2. zachorowania na gruźlicę i
3. ciąży.   

Do okresu zasiłkowego 91 dni – bez względu na rodzaj choroby – nie będzie wliczana niezdolność do pracy w trakcie ubezpieczenia. Oznacza to, że w przypadku gdy pracownik chorował przed rozwiązaniem umowy o pracę i w trakcie zatrudnienia wykorzystał 182 dni, a po zakończeniu zatrudnienia ponownie zachoruje, nadal będzie uprawniony do zasiłku jeszcze przez 91 dni po ustaniu zatrudnienia.